Czym jest szczęście...?

Jest to odpowiedź na pytanie postawione anonimowo w internetowej stronie parafii (Zob.“Pytania anonimowe”, Czym jest szczęście?).

To zasadnicze i fundamentalne pytanie życia każdego człowieka, żyjącego na ziemi...zwłaszcza starszego człówieka. Odpowiedź na pytanie nie jest prosta ani łatwa...

Nie ma bardziej aktualnego i to w każdym wieku i w każdym czasie pytania, jak to...
Dlatego te okruchy naszej odpowiedzi przenieśliśmy na tę stronę parafialną <Aktualności>, ponieważ tutaj można więcej materiału umieścić, z akapitami napisać etc.
Na początku dziękujemy za tak ambitne i głeboko-filozoficzne pytanie życia...

Odpowiedź zaczniemy od życia.

Otóż, na pewno nie trudno sobie zauważyć, że najbardziej popularne życzenia, jakie ludzie składają sobie przy najrozmaitszych okazjach, to życzenia SZCZĘŚCIA — życzymy „szczęścia na nowej drodze życia...", „szczęścia z okazji imienin...", „szczęśli­wego Nowego Roku..." itd.
Czym więc jest to szczęście, bo że chcemy być szczęśliwi, to nie ulega wątpliwości. Co to za stan i skąd się bierze?

NA  PROŚBĘ  PARAFIAN  I  RODAKÓW  Z  POLSKI…

Od kilku miesięcy niektórzy parafianie i Rodacy z Polski oczekują na kazanie, które przypadło mi wygłosić pod koniec lata w Hucie Pieniackiej.  No cóż…?

Odpowiedź zacznę od końca, aby przypomnieć najpierw o pewnych faktach, sprawach i wydarzeniach zwianych z Hutą Pieniacką.

Otóż, w sobotę 27 sierpnia 2011 r. o godzinie 10.00 z Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie wyruszył XI Międzynarodowy Motocyklowy Rajd Katyński. Trasę 6000 km pokonało w tym roku blisko 80 motocyklistów z całej Polski i z zagranicy. Rajd Katyński trwał do 12 września, a oficjalne zakończenie odbyło się 1 października w Warszawie. Organizatorem XI Rajdu było Stowarzyszenie Międzynarodowy Motocyklowy Rajd Katyński.

Trasa tegorocznego Rajdu obejmowała: Ukrainę, Rosję, Łotwę, Litwę i Polskę, szlakiem chwały polskiego oręża, a także miejsc związanych z martyrologia wymordowanych Polaków.

– „To już nasza jedenasta podróż na Kresy Rzeczypospolitej Polskiej. Jedziemy, aby uczcić pamięć tych, którzy zostali tam pomordowani, ale i aby spotkać się z żyjącymi tam Polakami – ludźmi o pięknych sercach, którzy zawsze gościnni i serdeczni kochają Polskę i bardzo za nią tęsknią – powiedział na początku Rajdu w Warszawie Wiktor Węgrzyn, komandor Rajdów Katyńskich, ich pomysłodawca i organizator. – Jak co roku odwiedzimy miejsca symboliczne, te które na stałe wpisały się na karty naszej historii, jak Katyń, a także te, o których trzeba wciąż przypominać, jak Bykownia, Ponary, czy Huta Pieniacka, w której organizujemy II Zlot Motocyklowy – dodał Wiktor Węgrzyn”.

Huta Pieniacka, to nie istniejąca dziś na mapach polska wioska, obecnie na terenie obecnej Ukrainy, licząca przed wojną ponad 1000 mieszkańców. To miejsce szczególne, w którym w 28 lutego1944 roku doszło do okrutnych zbrodni. Prawie wszyscy mieszkańcy zostali bestialsko wymordowani.

Na weekend do Truskawca.

W sobotę 26 listopada po Mszy św. porannej młodzież naszej parafii, razem z księdzem Jerzym, naszym wikariuszem, wyruszyła na odpoczynek do słynnego Truskawca.

Jazda autobusem trwała około trzech godzin w jedną stronę. Nie wiedzieliśmy, co nas tam czeka. Wielu z nas jeszcze nigdy w Truskawcu nie było. Tym bardzie, było wielkie zainteresowanie.

I byliśmy bardzo mile zaskoczeni, kiedy dotarliśmy na miejsce.

Przyjechaliśmy do spa-hotelu, sanatorium „GENEWA”. A tam, kiedy weszliśmy do niego, co zobaczyliśmy i co przeżyliśmy, trudno nawet opisać.

Była to piękna, bajeczna przygoda z nieznanym światem. Aż trudno uwierzyć, że to Tryskawiec na Ukrainie. Piękny nowoczesny budynek. Czyściusieńko, wszystko błyszczy.

A obsługa, jaka… Oho… Nie dziwi teraz, że tam przyjeżdżają nawet prezydenci państw.

Tam, w tym miejscu wesoło i wspaniale spędziliśmy czas. Skąpaliśmy się we wszystkich basenach, jacuzzi. A było ich nie mało i były różne. Wody nich gorące i mineralne, stojące spokojnie i burzliwie się poruszające.

Odwiedziliśmy tam też różne pomieszczenia relaksujące, a w tym sauny i solne groty.

Pod koniec pobytu mogliśmy jeszcze krótko zagrać w kręgli i niedługo o wieczornej porze pospacerować po pięknym miasteczku, w promieniach nocnych, kolorowych świateł i reflektorów.

Czas niestety nieubłagalnie płynął za szybko.

Trzeba było już wracać do domu. Kawał drogi...

Ale warto było pojechać we wspólnocie kolegów i koleżanek z parafii.Jadąc do domu, z taką melancholia wspominaliśmy o wszystkim, co się wydarzyło tego dnia.

Prawie jak sen...

Rozmawiając między sobą i śpiewając piosenki, dzieliliśmy się wzajemnie tymi wrażeniami i radością przebywania razem.

Wróciliśmy do Złoczowa późnym wieczorem, ale jeszcze o przyzwoitej porze.

Cieszymy się, że mogliśmy przeżyć takie piękne chwile. W pamięci na długo pozostaną miłe wspomnienia.

Jesteśmy bardzo wdzięczni wszystkim dobrodziejom, którzy zorganizowali ten wyjazd!

Niech sam Pan Jezus będzie im nagrodą!

Czemu ten czas tak nie ubłagalnie szybko mija…?

W takich chwilach, tak by się chciało go zatrzymać…

Red. Ola Ilczyna.